Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
Ωδή στο ανεκπλήρωτο
Τον κρυφοκοιτάζει.
Σαν τον κλέφτη αρπάζει τις στιγμές του και τις κάνει φυλαχτό στα στήθη
.Ένα αχνό μειδίαμα σχηματίζεται στα χείλη της- τον καμαρώνει.
Ξάφνου γυρίζει και την κοιτάει.Της γελάει με αυτό το χαμόγελο που κάνει τη βαρυχειμωνιά ανοιξιατική γιορτή.
Και τότε ξέρει-
δεν θα του πει ποτέ τί κρύβει μέσα της.
Του γελάει κι αυτή και στρίβουν προς την έξοδο.
Δύο παλιοί γνώριμοι-δύο καλοί φίλοι.
Σαν τον κλέφτη αρπάζει τις στιγμές του και τις κάνει φυλαχτό στα στήθη
.Ένα αχνό μειδίαμα σχηματίζεται στα χείλη της- τον καμαρώνει.
Ξάφνου γυρίζει και την κοιτάει.Της γελάει με αυτό το χαμόγελο που κάνει τη βαρυχειμωνιά ανοιξιατική γιορτή.
Και τότε ξέρει-
δεν θα του πει ποτέ τί κρύβει μέσα της.
Του γελάει κι αυτή και στρίβουν προς την έξοδο.
Δύο παλιοί γνώριμοι-δύο καλοί φίλοι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)